Co ze mnie za matka?!

Mając ponad 600km do przejechania po raz kolejny wybrałam wagon sypialny, tym razem damską trójkę.

Warto pamiętać: bilety kupione z 30 dniowym wyprzedzeniem są objęte promocyjną zniżką. Zapisz sobie przypomnienie w kalendarzu, bo spać z dzieckiem najbezpieczniej jest na najniższym łóżku a te zwykle rozchodzą się w jeden dzień (im bliżej wakacji, ferii i świąt, tym szybciej)! Dziecko do lat 4 płaci tylko za miejscówkę (a śpi de facto z Tobą), powyżej 4 r.ż. obowiązuje aktualna zniżka szkolna.

Emocje, jak na rybach.Dziecko przeniesione ok 21:30 z łóżeczka do auta śpi, wyciągniete budzi się na dworcu. Z zainteresowaniem rozgląda po wagonie po czym nagle śmieje się radośnie, pada...i ku mojemu zdumieniu zasypia w dwie minuty.
To wszystko.
Śpi do 6:00 kiedy dojeżdżamy do Krakowa.
W przedziale oprócz nas dwie panie wysiadające tamże, zdumione że nie zauważyły dziecka.

Dziecko zjada śniadanie, odbywamy poranną toaletę, podziwiamy widoki, czytamy książeczki, zwiedzamy wagon i tak nam mijają ostatnie 2h podróży.

Jest prościej: bo dziecko przesypia noce i nie trzeba się zrywać do karmienia przy okazji budząc innych podróżnych. Do tego sprawnie chodzi, więc nie trzeba się rozścielać z kocem, żeby miało gdzie bezpiecznie raczkować.

Jest trudniej: bo nie wystarczy już zabawić na łóżku, wszędzie zagląda i myszkuje ;)

Dwie praktyczne wskazówki:

1.Płyn do odkażania rączek w spreyu to świetny i pożyteczny wynalazek, kiedy jedziemy pociągiem,

2.Jak zmieścić się na wąskim łóżku z dzieckiem? Dziecko kładziemy głową do drzwi, nogami do okna, a my kładziemy się dokładnie odwrotnie.Tym samym nogami blokuję jej możliwość wypadnięcia a sama mam sporo przestrzeni do rozłożenia się.

No tak. Mogę pisać że tu dziecko leży, tam siedzi i spokojnie można z nim przejechać przez Polskę mając do dyspozycji kawałek siedzenia i zachwyt współpasażerów. Ale co gdy maluch z siedzenia już złazi (czasem nawet spada) i wszędzie zagląda?

Stanęłam przed takim dylematem mając w planach wyjechać na dwa tygodnie z jednego końca Polski na drugi na czas remontu mieszkania. Na logikę: potrzebuję kawałka podłogi do pełzania. W przedziałach klasy 1-2 są, ale za małe i zapchane nogami osób, które z nami podróżują.
Pozostają więc wagony z miejscami do leżenia. Z racji na zaludnienie i niewygodę w spaniu na jednej leżance z oparciami odpadły kuszetki. Pozostały wagony sypialniane. Typując w coś pomiędzy najtańszą i najmniej zaludnioną opcją wybrałam przejazd w środku tygodnia w trzyosobowym damskim przedziale. Koszt to ok 123zł w przedsprzedaży, bilet dla dziecka do zakupu na dworcu albo odpłatnie (10zł) u konduktora.

Dodatkową trudnością stała się zmiana godzin kursowania pociągów przez co w jedną stronę musiałam jechać o 22:35 w dodatku taksówką, bo mąż wyjechał w sprawach służbowych nie do przełożenia.
Wszystko stało więc przygotowane, taksówka zamówiona na 22:00, dzidziuś przepakowany na raz z łóżka do stojącego obok fotelika nie obudził się aż do momentu, kiedy wsiadłam z nim do wagonu.

Rada co do bagaży jest stała. Wszystko co możecie kupić i zużyć na miejscu, kupcie i zużyjcie na miejscu, żeby wieźć jak najmniej. Woda jest w Warsie, chusteczki w minipakach, minimalna ilość pieluszek, 3 zabawki. Gdyby nie to, że czekały na mnie nawet ciuszki po starszych dzieciach, rozważyłabym zakup kilku sztuk w Pepco lub w ciuchlandzie na miejscu jeśli chodzi o takie do chodzenia na co dzień. Dziecko mi pełza i się brudzi. Ile ciuszków było potrzebnych na dwa tygodnie? 3xbody z długim, 3xbody z krótkim, 2xspodnie, 2xspodenki, 2xrampers, 2xczapeczka, 4xskarpetki, 2xrajstopy. Czemu tak mało? Bo po całym dniu wrzucałam co się pobrudziło do pralki/miski, prałam i do rana wyschło.
Kierując się tą samą zasadą w swojej garderobie miałam 3 podkoszulki, dresówkę, spodnie, spodenki, bluzę i sukienkę. Tenisówki do plecaka, buty na deszcz na nogi.

Co daje ci przejazd w środku tygodnia, a nie w okolicach weekendu lub poniedziałku? Brak tłoku. Nie ma studentów, nie ma rodzin z dziećmi jadących na weekend do babci, nie ma pracowników w delegacjach weekendowych. Wykupujesz miejscówkę w trójce, a jedziesz najczęściej sama. Czy ktoś się dosiądzie możesz zapytać konduktora. Jeśli miejsca są wolne, to ktoś na ostatnią chwilę może je wykupić, ale słyszałam przez tyle lat tylko raz, jak ktoś chodził po korytarzu i rozmawiał z konduktorem o zakupie biletu na sypialny po wejściu.


Gdy dziecko się budzi i pragnie pograsować, rozścielasz na ziemi swój koc albo robisz jak ja - ściągnęłam powłoczki z kołder i rozścieliłam koce warsowe, powłoczkami przykryłam natomiast newralgiczne części obudowy wagonu, których nie chciałam, żeby dziecko dotykało (np. wentylator).






Dziecko dostaje zabawki i możecie szaleć, jak w małym pokoju w mieszkaniu wybierając się na spacery po korytarzach.

Ponownie dodam dla osób przerażonych "jak ja sobie poradzę przy wchodzeniu/wychodzeniu z bagażami", jak reagują konduktorzy na samotną matkę z dzieckiem. Tu nie ma gadania. Zabierali mi torby, zanosili do przedziałów, podawali dziecko, wrzątek przynosili do przedziału, pilnowali malucha, kiedy chciałam wyjść do wc. Większość bez proszenia. No może poza wc, bo trzeba było zasygnalizować, że się wychodzi ;-) Kto nie chce zostawiac malucha, temu znowu polecam chustę/nosidełko w które można go wpakować i iść. U nas chusta sprawdza się też jako uspokajacz w którym malutka zasypia na drzemkę w podróży.



Rzut oka na wnętrza.

Wywózka na Sybir.
Wykarmienie rodziny w okresie powojennym.
Zdobycie papieru toaletowego w okresie głębokiej komuny.

Mniej więcej taki stopień trudności, podobno, miał mnie spotkać w podróży z półrocznym dzieckiem pociągiem. Już nie luksusowym przedziałem sypialnianym typu singiel, ale zwykłym wagonem bydlęcym wagonem drugiej klasy. Drogi dokładnie osiem i pół godziny. Za dnia.

Po co, na co, dlaczego?
Głównie dlatego, że mogę, to raz. A dwa, że dzięki temu mogłam z nią spędzić sporo czasu nie zakłócanego potrzebą posprzątania czy ugotowania obiadu.

Przemyślałam sobie kilka spraw, jakby to miało wyglądać i utknęłam na jednym, bardzo istotnym szczególe.

Gdzie ja ją przewinę?!

Kto kiedykolwiek jechał pociągiem z jednego końca Polski na drugi ten wie, jak pod koniec drogi wyglądają toalety. Czasami to jeszcze nie połowa drogi, a już jest kiepsko...
Pomna tego, że kto pyta nie błądzi, zadzwoniłam na infolinię IC z pytaniem, czy ten konkretny pociąg ma przewijaki i zmodernizowane toalety.

Ni jednego ni drugiego.

Spytałam więc, jakie mają dla mnie propozycje odnośnie kwestii pieluszkowej. Pani zadumała się przez dłuższą chwilę i spytała, czy nie mogłabym zarezerwować sobie przedziału dla matki z dzieckiem.

Tu przypomniałam sobie co tam zwykle widziałam (kilkoro wrzeszczących na raz dzieci, 4 latki z piszczącymi komórkami, generalnie ciszej i spokojniej jest w zwykłych przedziałach...zazwyczaj) i powiedziałam, że raczej wolałabym nie.
Poza tym nie da się kupić takiego biletu online tylko musiałabym robić osobną wyprawę do kasy biletowej, dacie wiarę?

Myśli dalej. A czemu nie 1 klasa? Byłoby puściej w przedziałach...
Bo bilet dla dziecka jest liczony tak samo, jak osoby dorosłej. Nieźle, nie? Zniżek na małe dzieci w klasie pierwszej nie ma.

No to miała te same pomysły, co i ja, ale wolałam się upewnić:

1.Poprosić współpasażerów o popilnowanie rzeczy i szukać wolnego przedziału, by dokonać aktu przewinięcia,
2.Iść do przedziału dla matek z dziećmi i wyjaśnić, o co chodzi.
3.Wygłosić mowę do sumienia współpasażerów, co się da a czego nie i czy w związku z tym będzie im przeszkadzać kilka przewinięć przez całą podróż albo ew. mogą na ten czas wyjść? Zajmuje mi to maksymalnie dwie-trzy minuty.

Dopisałam więc ceratkę do przewijania do listy "must take".

Druga sprawa,że zarezerwowane miejsca były na przeciw a nie obok siebie ale uznałam, że wiele osób chętnie odda środkowe miejsce, byleby usiąść przy drzwiach.

Wolałam miejsca przy drzwiach, żeby bez problemu wychodzić na korytarz, kiedy chcę.

• pięć pieluch jednorazowych,
• pieluchę tetrową,
• ceratkę do przewijania,
• dwie butelki,
• mleko w proszku,
• obiad i owoce Gerbera plus łyżeczka,
• termos z wrzątkiem,
• wodę butelkowaną dwulitrową,
• dwie kanapki,
• ciastko (dla mamy :) ),
• gazetę,
• trzy zabawki,
• komórka, portfel, powerbank.

Co było negatywnym zaskoczeniem?
Remont dworca w Poznaniu i strzałki na właściwy person wskazujące wszystkie strony świata.
Kto natomiast WSKAŻE CI WŁAŚCIWĄ DROGĘ, kiedy ZBŁĄDZISZ? Oczywiście, że ŚWIADKOWIE JEHOWY, którzy są już niemal stałym elementem krajobrazu poznańskiego dworca ;) Dowiedziałam się, gdzie jest winda, tyle że w podziemiu nie było wcale lepiej i finalnie wylądowałam z lekką spacerówką pod schodami na peron. Tam złapałam pierwszą osobę, która pomogła mi wnieść wózek a drugą, która pomogła mi wnieść go do pociągu, już na peronie.

Złota rada: wózek zabieraj zawsze jak najlżejszy i tylko wtedy, gdy masz pewność, że na dworcu będzie dużo ludzi, bo wśród nich zawsze znajdzie się ktoś, kto pomoże.

Co było drugim negatywnym zaskoczeniem?
Że stelaż od wózka nie przeszedł przez drzwi w środku pociągu. Finalnie wypięłam siedzisko z dzieckiem i zostawiłam ją na minutę pod opieką pasażerów a sama wróciłam po stelaż, złożyłam go i z niemałym trudem ulokowaliśmy go na półce.

Złota rada: stelaże zmieszczą się, ale tylko na szerszych półkach wagonów klasy 1 (mieliśmy fajnie, bo wagon klasy 1 przemianowano na wagon klasy 2), inaczej czeka Cię nadawanie bagażu.

No to teraz już tylko fajne rzeczy :)

• poza jednym panem ciężko wzdychającym na widok niemowlęcia w przedziale, każdy pasażer albo się uśmiechał na jej widok, albo uprzejmie zaczepiał, albo wręcz chciał zabawiać, brać na ręce itp.
• ile razy chciałam wyjść do wc tyle razy mogłam liczyć, że ktoś w przedziale rzuci na nią okiem